“Echt slank ben ik nooit geweest, maar na elke zwangerschap kwamen er steeds meer kilo’s bij, en op een gegeven moment liep het uit de hand.
Ik heb altijd in de slagerij gestaan en keihard gewerkt, maar dat ging me steeds moeilijker af. Ik kreeg pijn aan mijn rug, heupen en knieën.
Ik was pas 38 jaar oud toen er artrose werd geconstateerd.Of het aan mijn leefstijl lag, hebben de dokters nooit gezegd. Maar ik woog 122 kilo, dus er moest wel iets veranderen.
Er is dan ook geen dieet dat ik niet heb gevolgd: keto, WeightWatchers, noem maar op. Ik ben zelfs naar een dokter in België geweest die mij afvalpillen voorschreef die in Nederland verboden zijn.
En ja, bij elk dieet dat ik probeerde viel ik af – soms wel 20 kilo. Maar daarna kwam ik weer 30 kilo aan. Er was geen dieet dat ik vol kon houden. Alle diëten draaiden altijd alleen maar om afvallen, niet om het veranderen van je leefstijl.”
Nee leren zeggen
“Toch deed ik daar wel mijn best voor. Toen ik op mijn veertigste een opleiding tot worstenmaker ging doen, leerde ik voor het eerst over E-nummers. Mijn ogen gingen open.
Sindsdien ben ik veel gezonder gaan eten. Maar toch raakte ik de kilo’s maar niet kwijt.
De pijn in mijn rug werd zelfs zo erg dat ik moest stoppen in de slagerij. Ik kon het niet meer volhouden. Uren achtereen staan kon mijn lichaam niet meer aan.
Ik begon mijn eigen cateringbedrijf. Misschien stond ik nu minder lang achter elkaar, maar dat betekende niet dat het minder zwaar was. Ik werkte soms wel zeventig uur in de week. En met mijn gezondheid ging het niet beter.
In 2017 was het echt kantje boord. Ik kreeg een hartinfarct. Toen wist ik zeker: nu moet er echt iets veranderen. Anders zou ik de zestig niet eens halen.
Dat betekende niet alleen minder eten en afvallen, maar ook mijn kijk op het leven moest veranderen.
Waarom vond ik werken altijd zo belangrijk? Wat heb je aan altijd maar werken als je niet van het leven kunt genieten?
Ik besloot eindelijk meer voor mezelf te kiezen: minder werken en vaker nee zeggen.
Voorheen werkte ik de hele dag door. Als een klant mij ’s avonds nog belde voor een extra maaltijd, dan reed ik meteen helemaal terug naar de keuken van mijn cateringbedrijf om dat diezelfde avond nog te regelen. Nu durf ik gewoon nee te zeggen.
Ook in mijn privéleven veranderde er veel. Een van mijn zoons was ernstig drugsverslaafd en woonde nog bij ons thuis.
Na mijn hartinfarct besloot ik dat hij ergens anders moest gaan wonen. Het was genoeg geweest. Ik moest mijn eigen grenzen aangeven. Kiezen voor mezelf. Kiezen voor minder stress.
En ook voor hem was het goed. Doordat ik eindelijk kordaat durfde op te treden, ging bij hem ook de knop om. Hij is nu al jaren clean.”
Een cadeau voor mezelf
“Ondanks dat ik mijn best deed om mijn leven te veranderen, ging mijn gezondheid nog steeds achteruit. Ik liep met een stok en kon amper nog mijn hond uitlaten. Na twintig meter moesten we alweer naar huis.
Ondertussen begon ik nog altijd iedere dag een nieuw dieet: alleen maar vlees, of juist alleen maar groenten – niks werkte.
Het lijnen zorgde alleen maar voor meer pijn in mijn lijf. Ik kon het niet volhouden. En dan ging ik maar weer meer eten om me beter te voelen.
Mijn artsen wisten ook niet meer wat te doen, behalve een nieuwe heup. Nog één keer zou mijn orthopedagoog een marcaïnisatie uitvoeren – een verdovende injectie tegen de pijnklachten. Maar daarna zou het toch echt tijd zijn voor een operatie.
En toen kwam ik vorig jaar op Facebook een advertentie tegen van Een Maatje Minder. Ik weet het nog precies. Ik zat met mijn man op de bank en ik zei: ‘Ik ga het gewoon proberen.’
Vooral dat er stond ‘Reset je hormonen’ sprak mij meteen aan. Ik had natuurlijk al zoveel geprobeerd, maar dit had ik nog niet eerder gehoord. Het gaf me ook veel hoop en vertrouwen dat je pas een op maat gemaakt plan kreeg nadat je een test had gedaan.
Uit de hormoonquiz bleek dat ik een insuline reset nodig had. Ik twijfelde of ik het moest doen, maar mijn man zei: ‘Je hebt al zoveel geld uitgegeven aan diëten, dan maken die paar tientjes ook niks meer uit.’
Toen dacht ik: dit is een cadeau voor mezelf. En waaraan kan ik beter geld uitgeven dan aan mijn gezondheid?”
Ik besloot zo snel mogelijk te beginnen. Nog diezelfde zaterdag kocht ik alles wat ik nodig had voor mijn nieuwe eetschema en gooide ik al het eten in huis weg dat ik niet meer nodig had.
Mijn Een Maatje Minder-avontuur kon beginnen.”
Een nieuw leven
“Gelukkig mocht ik heel veel bonen en peulvruchten eten. Die zijn heel goed voor je als je diabetespatiënt bent. Ik was dolblij – ik houd van bonen! Het was dan ook niet moeilijk om vol te houden.
Zeker niet toen ik na drie weken al zoveel vooruitgang merkte. Ik kon het bijna niet geloven, maar ik hoefde niet meer met een stok te lopen.
Ik kon twee keer zo ver lopen met de hond. Die wist ook niet wat hem overkwam toen we na het eerste blokje om gewoon doorliepen in plaats van meteen weer naar huis. De heupoperatie kon van de baan.
Ook de weken daarna kon ik me prima aan mijn eetschema houden. Omdat ik zelf goed kan koken, bedacht ik mijn eigen recepten met de voorgeschreven ingrediënten. Ik kon nog steeds de lekkerste dingen maken én eten.
Binnen zes weken was ik al tien kilo kwijt. Ik sliep beter, mijn gezichtsvermogen ging vooruit en zelfs mijn tandarts zag verschil.
En tot klap op de vuurpijl hoefde ik geen medicatie meer te gebruiken voor mijn diabetes. Nu wist ik zeker dat ik op de goede weg was.
Helaas ging het in oktober vorig jaar even helemaal mis. Totaal onverwacht belandde ik op de intensive care met een sepsis, veroorzaakt door een nierbekkenontsteking.
Wonder boven wonder herstelde ik snel en mijn nieren liepen geen blijvende schade op. De artsen vertelden me dat mijn nieuwe levensstijl mijn redding is geweest.”
Wees moedig
“En zo voelt het ook. Het is geen dieet, maar echt een nieuw leven. Ik heb niet het gevoel dat ik bepaald eten niet meer mag – ik wíl het niet eens meer. En ik kan nog steeds lekker eten.
In plaats van vier bolletjes ijs neem ik er nu gewoon één. Dat is net zo lekker. Ik doe dit allemaal voor mezelf. Omdat ik het verdien. Mijn mindset is volledig veranderd.
Inmiddels ben ik al dertig kilo kwijt. Mijn gezondheid is het allerbelangrijkst, maar ik geniet er ook van dat ik weer in elke kledingwinkel kleren kan kopen.
Ik heb al mijn grote vesten, waarmee ik mijn lichaam probeerde te bedekken, weggegooid. Mijn omgeving zegt dat ik weer straal. In mijn hoofd ben ik altijd een vrouw van 45 gebleven. Maar nu vóel ik me ook weer zo. Ik heb mijn energie terug.
(Het verhaal gaat hieronder door)
Tegen mensen die nog twijfelen zou ik willen zeggen: iedereen kan dit. Je moet het alleen echt willen. Voor jezelf, en voor niemand anders.
Ik heb in het leven zoveel tegenslagen gehad. Daardoor heb ik geleerd: geluk helpt soms, maar moed helpt altijd.
Sommige mensen hebben geluk in het leven, hen komt veel aanwaaien. Andere mensen moeten er harder voor werken. Maar met moed gaat het je lukken.”
Net als Lillian weer grip op je lijf krijgen? Veel vrouwen merken dat afvallen na hun 40ste levensjaar ineens niet meer lukt – hoe goed ze ook hun best doen.
De oorzaak? Een verstoorde hormoonbalans. Welk hormoon de balans verstoort verschilt echter per vrouw.
Daarom hebben we een korte quiz ontwikkeld waarmee je ontdekt welk hormoon jouw balans verstoort – en wat je daaraan kunt doen.
En zodra een vrouw haar hormonale balans herstelt, dan komt haar metabolisme weer op gang, krijgt ze meer energie, verdwijnt de constante trek en begint ze moeiteloos gewicht te verliezen.
Vul de quiz in en ontdek hoe moeiteloos gewichtsverlies kan zijn zodra jouw hormoonbalans hersteld is. Klik hier om naar de hormoonquiz te gaan.
