“Als kind was ik de dikste van de klas, en daar werd ik veel mee gepest. Ik was altijd een moeilijke eter.
Aardappelen en groenten vond ik niet lekker. Als kind at ik nagenoeg niets, waardoor ik ’s avonds honger kreeg en naar ongezonde dingen greep; chips, kaas, worst, chocola. Ik at niet óf ik at ongezond.
Met afvallen was ik op die leeftijd nog niet bezig. Ik wist echt wel wat gezond en ongezond was, maar het lukte me niet om daar iets mee te doen.
Op mijn zestiende ging ik voor het eerst naar een diëtist; ik was 1.69 meter en woog al 83 kilo.”
Lichamelijke klachten
“Als ik ’s avonds op de bank zit, schiet het vaak door mijn hoofd: twee jaar geleden had ik nu iets lekkers uit de voorraadkast gepakt, een verkeerde gewoonte. Het probleem zat ‘m bij mij in ongezonde voeding en te veel koolhydraten.
Sinds 2016 – ik woog toen 104 kilo – ben ik altijd in mijn achterhoofd bezig geweest met mijn.
Ik probeerde verschillende diëten en viel dan een paar kilo af, maar al snel ging het weer fout. Ik had te weinig doorzettingsvermogen. Mijn tijd komt nog wel, dacht ik steeds.
Ondertussen kampte ik door mijn gewicht met allerlei gezondheidsklachten. Mijn knieën deden zeer, en ik had een beknelde zenuw in mijn arm. Wat zou het volgende zijn?
In mei 2022 tikte ik opnieuw de 104 kilo aan. Het lukte me vervolgens wel om net onder de 100 kilo te komen, maar daarna bleef mijn gewicht hangen.
De slechte gezondheid van mijn vader deed me realiseren dat het zo niet langer kon. Hij was 43 toen hij zijn eerste hartinfarct kreeg. Ik ging zelf ook richting de veertig.
Wat als ik net als hij een hartinfarct krijg omdat ik zo ongezond leef?
Ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel begon me parten te spelen. Ik heb twee kinderen om voor te zorgen, er moest echt iets veranderen.”
Uitstelgedrag
“In mijn hoofd was een zaadje geplant, maar het echte kantelpunt kwam in april. Op Facebook kwam ik toevallig een artikel over Een Maatje Minder tegen. Ik besloot met de 3 Weken Afslank Challenge mee te doen, al was ik wel sceptisch.
Doordat ik last had van uitstelgedrag, bleef het papierwerk nog vier maanden op de printer liggen. Na de zomervakantie ga ik beginnen, besloot ik.
Terwijl ik op vakantie was, plaatste iemand een bericht in de besloten Facebookgroep van Een Maatje Minder. Of iemand tegelijk met haar aan de challenge wilde beginnen. We raakten aan de praat en zij stelde voor om op 29 augustus te beginnen.
Dat kan niet, dacht ik meteen. Dan is mijn schoonmoeder jarig en mag ik geen gebak. Zo verzon ik steeds een ander excuus, dus uiteindelijk besloot ik er gewoon voor te gaan.”
Vriezer vol soep
“Tijdens de challenge moest ik meer groenten eten dan dat ik gewend was. Gelukkig zat er een lijst met recepten en toegestane ingrediënten bij, daaruit maakte ik mijn keuzes. Ik gaf er mijn eigen draai aan. Na twee weken zat de informatie in mijn hoofd en had ik de checklist niet meer nodig.
Vasten ging me goed af, want ik ontbeet al jaren niet. Ik maakte het mezelf tijdens de challenge zo makkelijk mogelijk, maar wel op zo’n manier dat ik bleef afvallen. Ik zorg ervoor dat ik, soms met een kleine aanpassing in het gerecht, maar een keer hoef te koken en dus samen met mijn gezin eet.
Sinds de challenge ben ik echt een soepboer geworden. ’s Ochtends heb ik geen tijd om mijn lunch voor te bereiden, dus ik maak in één keer een grote pan soep en dan neem ik een bakje mee naar mijn werk. De vriezer staat er vol mee.”
Prestatiedrang
“De 3 Weken Afslank Challenge geeft je een leidraad, maar je moet het wel zelf doen. Dat vraagt om doorzettingsvermogen. Als je na twee dagen al twee kilo kwijt bent, ook al is het vooral vocht, motiveert dat wel.
Anderen zou ik adviseren: maak je doelen niet zo groot. Ik verschoof mijn streefgewicht steeds een beetje. Ik wilde eerst van 98,5 kilo terug naar 92 kilo, daarna leek 85 me ook wel leuk, en toen ik eenmaal lekker bezig was, wilde ik naar de 70. Ik wilde gewoon één keer 70 kilo op de weegschaal zien. Dat is toch de prestatiedrang in mij.
Op 25 november, drie dagen voor mijn 40e verjaardag woog ik 68,2 kilo! Voor mijn veertigste verjaardag dertig kilo eraf: wat een opsteker. Nog meer afvallen hoeft van mij niet, zo is het goed.
Ik kom van maat 46/48 en draag nu maat 38. Dat had ik nooit verwacht. En het belangrijkste van allemaal? Ik ben gezond.”
Genieten met mate
“Ik moest tijdens het afvallen over een aantal hobbels heen. In de eerste week van de challenge werd mijn schoonmoeder ernstig ziek en ook met mijn vader ging het slecht.
Ondanks de moeilijke momenten viel ik niet terug in het emotie-eten.
De makkelijke weg zit ‘m voor mij niet meer in ongezond eten, maar in nadenken over wat een gezonde leefstijl me oplevert. Totale andere mindset dan 2 jaar geleden. Het is niet zo dat ik nooit meer chips of gebak eet – ik ben ook maar een mens – maar het maakt me niet meer gelukkig.
Na een tijdje viel ik niet meer af. Onsje erbij, onsje eraf. Frustrerend! Maar ik wist dat het me uiteindelijk zou lukken, al duurde het wat langer dan gehoopt. Achteraf kan ik dat plateau wel verklaren.
Twee maanden na de eerste challenge begon ik met dagelijks wandelen en een maand later ging ik daar ook bij sporten. Ik heb daardoor meer spiermassa, en dat weegt natuurlijk wat. De weegschaal zegt veel, maar niet alles.”
Geen straf
“Dat ik in totaal 80 centimeter en 30 kilo ben verloren is mooi meegenomen, maar ik ben vooral blij met mijn nieuwe mindset.
Mensen vragen mij weleens: ‘Je hebt je doel behaalt, wat nu?’ Nou, niks. Ik blijf dit gewoon volhouden. Het is een way of life, en zeker geen straf.
Ik geniet nu zelfs extra van dingen die ik heel lekker vind, zoals stokbrood met kruidenboter.
Als ik uit eten ga, ben ik ook écht uit eten. Dat betekent niet dat alle remmen losgaan, maar wel dat ik geniet van lekker eten en daarin mijn bewuste keuzes maak.
Ik weet nu dat ik kan compenseren, bijvoorbeeld door een stukje langer te wandelen. Ja, ik moet misschien iets meer moeite doen om op gewicht te blijven dan een ander, maar zo heeft iedereen wat.
Had ik vroeger drie verjaardagen op rij, dan at ik drie gebakjes. Nu maak ik daar keuzes in. Als een van mijn ‘zwakke gebakjes’ er niet bij zit, zoals monchoutaart, sla ik liever over. Ik heb het niet nodig.”
Positief zelfbeeld
“Vroeger stond ik op foto’s het liefst achter iemand, nu sta ik vooraan. Ik ben veel zekerder over mijn lichaam. Ik heb geen haat-liefdeverhouding meer met de spiegel of een winkelruit. Sterker nog, ik vind het leuk wat ik daarin zie. Dat heb ik tenslotte zélf gedaan.
Ik stoorde me het meest aan mijn buik, nu ben ik er blij mee. Winkelen was nooit mijn hobby, omdat ik alleen op grotematenafdeling terecht kon. Nu ik maat 38 heb, vind ik het een stuk leuker.
Laatst wandelde ik naar de supermarkt. De friet was in de aanbieding, dus ik vulde mijn rugtas tot hij vol was.
Wat bleek? Ik sjouwde acht kilo friet mee naar huis. Ineens kwam het besef: twee jaar geleden had ik het viervoudige om mijn lijf. Dat zijn dertig pakken suiker!
Ik ben inmiddels gewend aan mijn spiegelbeeld, maar ik heb nog wel last van spookvet; ik voel me dikker dan ik ben. Soms denk ik dat ik ergens niet tussendoor kan, en dan lukt het gewoon.
Onlangs moest ik voor mijn werk in de gehandicaptenzorg wisselen van locatie. De oude Yvon had dat veel gedoe gevonden, bij wijze van spreken werd ze al moe als ze er aan dacht, maar de nieuwe Yvon denkt: ik heb al zoveel bereikt, dan lukt zo’n verhuizing ook wel.
Alles gaat zoveel makkelijker; ik kan weer traplopen of een sprintje trekken als ik dat wil. Door dertig kilo af te vallen heb ik mezelf een cadeau voor het leven gegeven: ik voel me weer gezond.”
Ik hoop dat het verhaal van Yvon je heeft kunnen inspireren. Het is d’r gelukt om 30 kilo kwijt te raken en ik weet zeker dat ze met haar nieuwe mindset dit er ook af gaat houden. Wij zijn enorm trots op Yvon dat ze haar doel heeft bereikt!
Als jij klaar bent om (ook) een positieve en blijvende verandering in jouw leven aan te brengen, net als 7.000 vrouwen die je al voor gingen? Klik dan hier voor meer informatie over de 3 Weken Afslank Challenge
