“Al sinds de pubertijd worstel ik met overgewicht. Ik vond het vreselijk om dikker te zijn dan de rest. Nieuwe mensen ontmoeten ging ik het liefste uit de weg, bang dat ze naar me zouden kijken en wat ze van me zouden vinden.
Leuke kleding droeg ik niet, of in ieder geval niet de kleding die ik leuk vond en zou willen dragen, want dat paste ik niet. De spiegels in de pashokjes waren een ramp. Ik durfde nooit naar buiten te komen om de kleren te showen.
Ik heb dan ook van alles geprobeerd om af te vallen. Weight Watchers, Sonja Bakker, een koolhydraatarm dieet. Niks hielp. Het maakte me moedeloos.
Het meest frustrerende was dat ik helemaal niet veel of ongezond at. Mijn man en kinderen snapten er ook niks van. Ja, je pakt weleens een koekje natuurlijk, maar nooit een heel pak. Gewoon eentje, net zoals iedereen.
‘Wat doe ik toch fout?’ Dacht ik steeds. Wat kan ik nog doen om te veranderen? Ik wist het echt niet meer en had het eigenlijk al opgegeven. Ik dacht dat ik met mijn overgewicht moest leren leven.
Totdat mijn vader in 2019 ernstig ziek werd. Hij bleek een hartaandoening en diabetes te hebben en lag lange tijd in het ziekenhuis. Dat was het moment dat ik dacht ‘ik kan zo niet doorgaan, ik mag niet opgeven’. Ik wilde niet dat dat ook mij te wachten stond.”
Samen beginnen
“Na weer een aantal mislukte pogingen en lang zoeken kwam ik de 3 Weken Afslank Challenge tegen. En eerlijk, ik was niet meteen enthousiast.
Wéér het zoveelste dieetplan wat niet gaat werken. En toen ik me eenmaal had ingelezen twijfelde ik of ik dit aandurfde. ‘God, ga ik dit écht doen’, vroeg ik mezelf af.
Ik belde mijn zus voor advies. En zij was duidelijk in haar oordeel. ‘Nee joh, niet aan beginnen, veel te heftig dit’, zei ze. Ze maakte me aan het twijfelen, maar wat kon er gebeuren? Drie weken is niet lang, dat zou ik heus wel kunnen volhouden. Laat ik het maar gewoon proberen, dacht ik. Het ergste wat er kan gebeuren is dat het weer niet werkt, maar dat was ik inmiddels wel gewend.
Twee dagen later belde ze ineens op: ‘Vergeet wat ik heb gezegd. Ik ga het ook doen. Ik ben zelfs al begonnen.’ Toen was ik ook om. Ik besloot te beginnen, maar dan wel pas ná mijn verjaardag en Pasen. Op je eigen verjaardag wil je wel lekker kunnen eten natuurlijk.
Weer een paar dagen belde mijn zus opnieuw. Het ging super, vertelde ze. Ze hield het goed vol, was al afgevallen en had zelfs weer energie om naar de sportschool te gaan. Vergeet die verjaardag, besloot ik toen. Vergeet Pasen. Ik begin gewoon NU. Ik was zo klaar met alle kilo’s. En ik wilde natuurlijk niet dat ik mijn zus niet meer zou kunnen inhalen.”
Een Limburgse verjaardag zonder vlaai
“Zo kwam het dat ik op mijn eigen verjaardag geen vlaai at. En voor een Limburger is dag echt een ding kan ik je vertellen. Dat was even wennen, als ik deze dag door zou komen, mijn verjaardag nota bene, dan zouden de komende drie vast een makkie worden.
“Ik woog me elke dag en zag razendsnel resultaat. Dat motiveerde me om door te zetten. Na twee weken was ik helemaal om. Ik voelde me geweldig, veel energieker en vrolijker. Echt al een ander mens.
Aan het eind van de drie weken mocht ik een ‘cheatdag’ inlassen, een dag waarop je iets mag eten wat je heel lekker vindt. Daar leefde ik enorm naartoe. Elke dag bedacht ik me wat ik het meeste zin in had. Zou ik alsnog dat stukje vlaai gaan eten? Maar toen het zover was, had ik eigenlijk alleen maar zin in een bakje yoghurt met aardbeien.
Inmiddels ben ik zeven maanden bezig en mis ik mijn oude eetpatroon helemaal niet meer. Ik denk dat vooral de cheatdag ervoor zorgt dat ik het goed kan volhouden. Daarbij eet ik ook gewoon nog steeds lekker. Mijn man en kinderen vragen zelfs of ik niet hetzelfde voor hen kan maken. Mijn favoriete gerecht is nu kip stroganoff. Vroeger, voor het programma, was dat lasagne.
Ik ben er nu ook achter gekomen dat vooral tarwe voor mij een boosdoener is. Als ik pasta, brood of koekjes eet kom ik heel snel aan.”
Kiezen voor mezelf
“Ik had het nooít verwacht, maar ben nu al 26 kilo afgevallen. Mijn doel was om een gezond BMI te hebben en dat is gelukt. Nog een paar kilo extra en dan ben ik klaar.
Soms kan ik het nog steeds niet helemaal geloven. Als ik op straat loop en mijn spiegelbeeld in een raam zie bijvoorbeeld. Of als ik mijn spijkerbroeken uit de was haal. Ben ik dat echt? Pas ik daar echt in? Ik ben het maar mijn beeld van mezelf moet zich nog aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid.
“Ik krijg nu veel complimenten over mijn uiterlijk. En ik durf weer uit een pashokje te komen! Ik heb laatst voor het eerst een jurkje gekocht en dat stond me heel erg leuk.
Je denkt het gaat om 26 kilo, maar het gaat om veel meer dan dat. Ik heb weer zelfvertrouwen, ik ben weer vrolijk. Er is een last van mijn schouders gevallen.
Ook durf ik nu eindelijk voor mezelf te kiezen. Vroeger voelde ik me altijd verplicht om op alles ja te zeggen. Altijd maar ja als me iets werd aangeboden op een verjaardag. Nu voel ik me sterk genoeg om nee te zeggen. Aan mezelf te denken, in plaats van aan anderen.
Bovendien begin ik bijna aan een nieuwe baan. Ik wilde al lange tijd iets anders gaan doen, maar het solliciteren, nieuwe mensen ontmoeten; mijn lage zelfbeeld zat me in de weg. Door mijn nieuwe zelfvertrouwen heb ik de stap eindelijk durven zetten.”
De controle terug
“Nog steeds bel ik iedere ochtend mijn zus na het dagelijkse weegmoment. Het is ontzettend fijn om dit samen te kunnen doen. We steunen en motiveren elkaar en vieren elkaars successen. Ook zij is al veel afgevallen. Samen ontdekken we wat werkt voor ons lichaam.
Het mooiste cadeau is dat ik mijn gevoel van controle over eten én mijn lijf terug heb. Ik zat in een lijf wat niet van mij was, nu ben ik mezelf.
En dat komt doordat ik nu veel beter snap hoe mijn lichaam werkt. Zeker naarmate ik ouder word, spelen mijn hormonen een grotere rol. Door daar meer inzicht in te krijgen, weet ik nu hoe ik gezond kan afvallen en op gewicht kan blijven.
Bovendien ben ik niet meer bang om aan te komen. Ik kan namelijk altijd op dit schema terugvallen. Ook als ik even wat minder streng voor ben geweest voor mezelf. Zo waren we afgelopen zomer in Italië waar ik pasta’s en pizza’s heb gegeten. En dat was te merken toen ik thuis op de weegschaal stond.
Vroeger had ik meteen het gevoel gehad dat ik had gefaald. Dat het afvalproces verloren was en ik het net zo goed op kon geven. Maar nu schrik ik er niet meer van en weet ik wat ik moet doen. Terug naar de aanpak die werkt voor mij, en dan komt het goed. Het voelt niet als diëten, maar gewoon, als onderdeel van mij.”
Ik hoop dat Ankie’s verhaal ook een glimlach op jouw gezicht tovert. De verloren kilo’s zijn indrukwekkend, maar de controle over eten en haar lichaam is misschien nog wel mooier.
Dankzij haar hernieuwde zelfvertrouwen kan ze zichzelf weer zijn. Dit heeft haar zelfs een nieuwe baan opgeleverd! Dit zijn de verhalen die ons bij Een Maatje Minder trots maken.
Wil je, net als Ankie en inmiddels meer dan 20.000 anderen, ontdekken hoe je met kleine aanpassingen, en de juiste kennis over je lichaam, gezond afslankt en blijvend je gewicht behoudt?
Ben je benieuwd welke aanpak het beste bij jou en jouw lichaam past? Doe dan nu onze korte quiz en ontdek binnen 2 minuten welke aanpak het beste bij jouw lichaam past!
Heb je vragen of opmerkingen over dit interview of voor Ankie?
Laat het ons dan weten in de reacties hieronder!
