“Mijn verstoorde relatie met eten begon al op de middelbare school. Gelukkig had ik geen anorexia – daarvoor hield en houd ik gewoon te veel van eten – maar op de balletschool hongerde iedereen zichzelf uit. Soms at ik overdag helemaal niets. Dan belde de school weer naar huis om aan mijn ouders te vertellen dat ik mijn brood had weggegooid.
Toen ik op kamers ging was er ineens niemand meer die mij op lette. Dat bleek een valkuil voor mij. Ik kon eten wat ik wou. En dat deed ik ook. In die mate dat zelfs de mevrouw van de snackbar aan mij vroeg of ik niet eens wat gezonder moest gaan eten.
Naarmate ik ouder werd, heb ik zowel slanke als volle periodes gehad. Steeds kwam ik weer aan en steeds viel ik weer af. Dat ging zomaar door. Ik probeerde van alles – heel veel sporten, een fruitdieet, koolhydraatarmdieet – maar ik bleef maar jojoën. Bijzonder frustrerend. Je denkt dat je je best doet, maar schijnbaar gaat er toch iets mis. Je heb alleen geen idee wat.
De laatste twaalf jaar had ik me bij mijn overgewicht neergelegd. Of, beter gezegd, ik had het opgegeven. Ik dacht dat ik altijd zo zou blijven en dat nooit meer zou lukken om af te vallen. Bovendien was ik he-le-maal klaar met al die diëten.
Maar ik wist ook dat het alternatief was dat ik vroeg of laat hart- en vaatziektes zou krijgen. Ik had eigenlijk maar twee opties: óf iets aan mijn overgewicht doen óf eraan onderdoor gaan, hoe heftig dat ook klinkt.”
Geen honger of migraine en energie voor twee
“En toen kwam ik de 3 Weken Challenge van Een Maatje Minder tegen. Ik besloot er nog één laatste keer voor te gaan. Ik weet van mezelf dat ik goed ga op structuur, dus het idee van me helemaal overgeven aan mensen die er verstand van hebben en gewoon precies doen wat zij mij aandragen, sprak me erg aan. En wat zijn nou drie weken? Daarna zien we wel weer verder, dacht ik.
De eerste week was echt niet leuk. Het was toen bloedheet buiten, ik had hoofdpijn en was aan het afkicken van suikers. Maar mijn wilskracht heeft me erdoorheen gesleept. En gelukkig maar. Want al in de tweede week voelde ik me beter. En al snel voelde ik me beter dan ooit. Ik hoefde geen maagzuurtabletten meer te nemen en mijn migraineaanvallen bleven weg. Ik ervoer geen honger en had energie voor twee.
Het eetschema gaf me ook veel rust omdat het heel overzichtelijk is. Ik hoefde niet meer continu bezig te zijn met wat ik ging eten. Met hoe laat ik waar een broodje ging halen.”
Ben ik dat echt?
“Inmiddels ben ik helemaal gewend aan mijn nieuwe leven. Ik ga lopend naar mijn werk in plaats van met de auto, ik heb geen energiedips meer gedurende de dag en geniet van mijn avocadoshakes in de middag. En ook mijn man en zoon hebben het nieuwe eetpatroon omarmd. Mijn zoon neemt nu zelfs een quinoasalade mee naar school.
Ook draag ik nu weer mooie, strakke jurkjes, in plaats van wijde kleren om mijn lichaam te verhullen. Mijn lichaam mag nu juist weer geaccentueerd worden. Wel moet ik er soms nog een beetje aan wennen. Ik kan het soms nog niet helemaal geloven.
De eerste keer dat ik mijn nieuwe lijf zag was dan ook een heel bijzonder moment. Ik had al maanden niet in een lange spiegel gekeken, dus wist niet hoeveel ik al veranderd was. Ik was veel meer bezig geweest met het interne proces dan met de buitenkant. Maar toen mijn man, zoon en ik afgelopen kerst door een museum liepen zag ik mezelf ineens in het raam. Ik wist niet wat ik zag. Ben ik dat? Ben ik dat echt?”
De code gekraakt tot mijn gezonde leefstijl
“Maar ik ben niet alleen maar afgevallen. Ik heb ook heel veel kennis opgedaan. De afgelopen maanden heb ik ontzettend veel boeken gelezen, films bekeken en podcasts beluisterd over voeding. Ik heb niet alleen maar een dieet gevolgd, maar snap nu ook echt hoe mijn lijf werkt. Ik vind het belangrijk om het idee achter het eetpatroon te snappen, zodat ik er volkomen achter kan staan en het niet alleen voelt als een dieet, maar echt als een leefstijl. Mijn leefstijl.
Voor mijn gevoel heb ik dan ook echt een code heb gekraakt. Ik zou willen dat ik me hier eerder in had verdiept, maar zo gaat dat nou eenmaal helaas. Je hebt het druk, het leven zit in de weg. Bovendien weet je ook niet waar je de informatie vandaan moet halen. Er is zoveel tegenstrijdige informatie over eten en diëten, op een gegeven moment weet je gewoon niet meer waar je moet zoeken of wat je moet geloven. Maar nu ben ik er eindelijk achter dankzij de 3 Weken Afslank Challenge. Een Maatje Minder heeft me die ene belangrijke zet gegeven die ik nodig had. Voeding is zó belangrijk voor je welzijn en geluk, dat wordt echt ontzettend onderschat.
Ik ga nu weer een mooie, gezonde toekomst tegemoet. Ik wil gezond en gelukkig blijven en genieten van mijn kind en mijn man. Laatst liepen we weer samen door een museum en in een grote zaal werd ik me ineens heel erg bewust van mijn lichaam en besefte ik me: ik voel me goed. Ik stopte mijn man en zoon en zei: “Ik wil jullie even vertellen dat ik me ontzettend lekker in mijn lijf voel.” Ze moesten lachen en zeiden: “Nou, wat fijn voor je.” En het is zeker fijn. Mijn gezondheid, mijn looptempo, mijn kleding, mijn lijf: het klopt gewoon allemaal weer.”
Ik hoop dat Marga’s verhaal je hoop heeft gegeven. Ze had alles al geprobeerd, maar besloot afvallen nog één kans te geven. Wij zijn ontzettend trots dat we Marga hebben mogen helpen bij het vinden van een gezonde leefstijl die bij haar past. Zoals ze zelf zegt: ze heeft de code gekraakt.
Als jij klaar bent om (ook) een positieve verandering in jouw leven aan te brengen, dan zien we je graag terug bij onze 3 Weken Afslank Challenge. Al meer dan 6.500 vrouwen gingen je voor.
Heb je vragen of opmerkingen over dit interview of voor Marga?
Laat het ons dan weten in de reacties hieronder!
