Mirjam (42) viel 30 kilo af: ‘Ik ben niet bang voor een terugval, dit is hoe ik nu leef’

Deel dit artikel met je maatjes

“Ergens voelde en zag ik natuurlijk wel dat ik zwaarder was geworden. Toch schrok ik toen de weegschaal een half jaar geleden 105 kilo aangaf.

In mijn hoofd woog ik nog steeds 85 kilo, en dat vond ik een prima gewicht. In de spiegel zag ik wat anders: ik herkende mezelf haast niet meer. Naast verdriet voelde ik ook schaamte. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen?”

Steeds meer klachten

“Ik ben vroeger wel onzeker geweest over mijn gewicht, maar sinds een aantal jaar denk ik anders over mijn uiterlijk. Als veertiger sta ik anders in het leven, ik wil me niet verstoppen. Dit ben ik, en daar moet je het mee doen.

Dat ik wilde afvallen, kwam vooral door mijn slechte gezondheid. Mijn gewicht werkte me steeds meer tegen. Het lukte me ’s ochtends amper om mijn schoenen aan te trekken en bovenaan de trap stond ik te hijgen als een paard. In de zomer zweette ik enorm en vanwege mijn buik had ik smetplekjes.

Wat ik misschien nog wel het moeilijkste vond, was dat ik niet meer kon wandelen. Mijn man en ik maakten altijd lange wandelingen en daar genoot ik enorm van. Vorig jaar lukte dat ineens niet meer. Ik had een slechte conditie en mijn knieën en heupen deden zeer. Ik wist: als ik weer wil kunnen wandelen, móet ik afvallen. Mijn doel? Een gewicht van 75 kilo, maar vooral: een gezond lichaam.”

Vier zwangerschappen

“Als kind was ik altijd slank. Tot ik zwanger raakte van mijn eerste kind en tussen de 35 en 40 kilo aankwam. Vier maanden na de bevalling raakte ik weer zwanger, een cadeautje. Ik was de kilo’s van mijn eerste zwangerschap nog niet kwijt en nu kwam er nog meer bij. Ook tijdens mijn derde en vierde zwangerschap – ik heb vier jongens – werd ik veel zwaarder.

Toen ik in verwachting was van mijn jongste, kreeg ik hartritmestoornissen en tachycardie, wat betekent dat mijn hartslag soms in een keer omhoogschoot. Dat was enorm link, en ik ben een paar keer opgehaald met een ambulance. Inmiddels is de situatie gelukkig stabiel.

Door de medicatie die ik slikte, hield ik veel vocht vast. Bovendien was ik door mijn hartproblemen bang om te sporten, waardoor ik in een vicieuze cirkel terechtkwam. Op een gegeven moment kwam ik op een punt dat ik alles in mijn mond stak. Ik ben toch al te zwaar, dacht ik, dat kan er ook nog wel bij.”

Verleden met diëten

“Na de geboorte van mijn tweede zoon viel ik 34 kilo af met een crashdieet. Ik at 800 calorieën per dag, en ik kan je vertellen: daar word je misschien dunner van, maar niet fit. Ik had continu honger en voelde me zo slap als een vaatdoek. Zodra ik iets meer eten in mijn mond stopte, begon ik weer verschrikkelijk te groeien. Kortom: ik ging jojoën.

Twee jaar geleden stopte ik met de medicatie voor mijn hartproblemen en besloot ik een shakedieet te volgen. Ik viel 12 kilo af, maar het kwam er net zo hard weer aan. Toen bleek dat ik 105 kilo woog, had ik dus geen flauw idee hoe ik dat moest aanpakken. Het moest anders, maar hoe?

Op Facebook kwam ik een artikel van het AD tegen over een vrouw die met de 3 Weken Afslank Challenge veel was afgevallen. Dit kan het weleens zijn voor mij, dacht ik tijdens het lezen. Er is goed over nagedacht en het is gemaakt door twee Nederlanders, waardoor het voor mij heel dichtbij voelde, en het verhaal klonk realistisch: niet alleen mooie praatjes, maar ook de boodschap dat je je leefstijl écht moet omgooien.

Ik dacht er een paar weken goed over na. Wat als het weer niet werkt? Dan is het zonde van het geld. Tot mijn man zei: ‘Van al het geld dat jij in de afgelopen twintig jaar hebt uitgegeven aan shakes en andere diëten, kun je net zo goed dit programma volgen’. Hij had gelijk. Met deze challenge had ik een stok achter de deur.

Alles werd zo duidelijk uitgelegd dat ik precies wist wat ik wel en niet kon eten. Een voorgekauwd plan, dat was precies wat ik nodig had. Ik hakte de knoop door, schafte de challenge aan en besloot: nú gaat het veranderen. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ga ik er helemaal voor.

Door mijn ervaring met diëten, was ik eerst wat sceptisch, maar de positieve Facebook-berichten van andere deelnemers stelden me gerust. Ik las dat het écht werkte, dus waarom zou dat bij mij anders zijn?”

Eerste ronde, meteen succes

“Voordat ik van start ging, heb ik me goed verdiept in alle informatie. Ik bof, want mijn man en zoon kunnen goed koken en gingen meteen met het receptenboek aan de slag. Een dikke pluim voor die twee, zij hebben me enorm gesteund.

Mijn advies? Houd je in de eerste ronde strikt aan het programma. Ik besloot de planningen tot op de letter nauwkeurig te volgen, want dat hielp ook bij het afkicken van suikers. In de eerste week had ik daardoor enorme hoofdpijn. Bizar wat suiker met je lichaam doet.

Na een aantal dagen was ik al een paar kilo kwijt, ook al was het eerst vooral vocht. Ik zag resultaat, en dát was belangrijk. In de eerste ronde viel ik uiteindelijk 8 kilo af, waardoor ik meteen weer onder de honderd kilo zat. Wat een motivatie!

In het begin was ik streng voor mezelf – soms te streng – en durfde ik amper iets anders te eten dan op de planning stond. Na een tijdje vond ik meer rust. Ik speelde wat met de recepten of verschoof een gerecht naar een andere week. Zo vond ik langzaam mijn eigen weg.”

Even geen borrel

“Het ging niet vanzelf. De groene shakes vond ik vies, maar gelukkig kon ik die inruilen voor een salade of wokgroente. Waar ik ook aan moest wennen, was dat ik groente at op andere tijdstippen, zoals bij het ontbijt.

Tijdens de challenge heb ik veel dingen leren eten. Vroeger lustte ik geen paprika, nu eet ik het met plezier. Het smaakt zelfs veel zoeter, omdat ik zo weinig suikers eet.

In de eerste maanden heb ik alcohol en snacks laten staan. Best lastig hoor, als je in het weekend graag een borrel of kaasplankje neemt. We associëren dat al snel met gezelligheid. De gedachte dat er altijd hapjes op tafel moeten, wánt dat is gezellig, heb ik afgeleerd. Nog steeds vinden mensen het ongezellig als ik op een verjaardag een taartje afsla. Hoezo, ik ben er toch?”

Het is gelukt!

“Het einde van de challenge was het lastigst. Afvallen ging langzaam, en ik deed bijna drie maanden over mijn laatste kilo’s. Enorm frustrerend. Ik zat al goed in mijn vel, maar het doel was een gewicht van 75 kilo, en die cijfers wilde ik op de weegschaal zien. En dat lukte.

Op 23 februari gaf de weegschaal plotseling 75 kilo aan. Ik vroeg mijn zoon om mijn telefoon te pakken, want dit moest ik vastleggen. Ik deelde het nieuws meteen met mijn man, die apetrots was. Het was gelukt! Dertig kilo lichter, in zes maanden tijd. Even later deelde ik mijn voor- en nafoto’s in de Facebook-groep, waarop ik een superlieve reacties kreeg. Fijn dat mijn resultaat anderen motiveert, want ik weet hoe belangrijk dat is.

Ik moet nog wennen aan mijn nieuwe uiterlijk. In de spiegel zie ik dat ik een stuk dunner ben, maar mijn hoofd wil nog niet mee. Pas als ik een oude en nieuwe foto naast elkaar leg, zie ik het verschil. Volgens mensen om me heen lach ik meer. En dat klopt ook, want ik voel me veel beter, sterker en zelfverzekerder.

Sinds kort heb ik een nieuwe baan in de horeca. Met mijn oude gewicht had ik dat fysiek nooit gekund. Ik heb de regie over mijn leven terug en mijn gezondheid verbeterd. Daar ben ik trots op.”

Afsluiting van periode

“Nu ik dertig kilo kwijt ben, voel ik me fitter dan ooit. Het is een wereld van verschil. Ik kan de trap weer op en afrennen, word niet meer badend in het zweet wakker, kan mijn veters strikken zonder te puffen en het belangrijkste: wandelen doet geen pijn meer.

De laatste keer dat ik me zo fit voelde, was voordat ik kinderen kreeg. De periode daarna bestond vooral uit te zwaar zijn en diëten volgen die niet werkten. Met het behalen van mijn streefgewicht sluit ik een periode af waarin ik lichamelijk niet lekker in mijn vel zat.

Bang voor een terugval ben ik niet. Het is geen kwestie van volhouden, dit is gewoon hoe ik nu leef. Het is geen dieet, maar een leefstijl. Een groot verschil met vorige diëten is de nazorg. Ik weet precies wat ik moet doen als ik uit eten ga, een verjaardag heb of met mijn gezin mee wil eten.

Door de cheatmaaltijden in de challenge voel ik me niet meer schuldig als ik wat lekkers eet. Je leert bewust keuzes maken, zonder een rotgevoel. Sinds ik met de challenge begon, heb ik geen moment honger gehad. Een paar kilo aankomen is helemaal niet erg, want ik weet nu hoe ik het weer in balans breng. Veel vrouwen noemen het eetrust. Zo ervaar ik dat ook.”

Grote droom

“Jaren geleden spraken mijn man en ik af om ooit – als mijn gewicht het toeliet – het Pieterpad te wandelen, een route van Groningen naar Limburg. Nu kan dat. We moeten nog even wachten tot mijn man hersteld is van een gebroken enkel, maar ik weet zeker dat het ons gaat lukken. Hoe ik me daarna zal voelen? Compleet, denk ik. Een klein plannetje in mijn hoofd is dan uitgekomen. Dan is de cirkel rond.”

Ik denk dat Mirjams verhaal voor veel herkenning zorgt. Afvallen na verschillende zwangerschappen is niet makkelijk. Ook Mirjam had al verschillende diëten geprobeerd, zonder blijvend resultaat. Daarom maakt het me extra trost dat Mirjam niet bang is voor een terugval. Zoals ze zelf zegt: “Het is geen kwestie van volhouden, dit is hoe ik nu leef.”

Als jij klaar bent om (ook) een positieve verandering in jouw leven aan te brengen, dan zien we je graag terug bij onze 3 Weken Afslank Challenge. Al meer dan 6.500 vrouwen gingen je voor.

Heb je vragen of opmerkingen over dit interview of voor Mirjam?

Laat het ons dan weten in de reacties hieronder!

Deel dit artikel met je maatjes